Bir toplum, bir millet, güçlü bir temele dayanarak ayakta durur. Bu temellerin en kutsalı, adalet ve emektir. Bu iki değer, halkı bir arada tutan en sağlam bağlardır. Ne var ki, zaman zaman bu bağlar zayıflar. Adaletin savunucuları, adaletsizliğe kapılabilir. Emeği korumakla yükümlü olanlar, emeği yok sayabilir. İşte o zaman, tuz kokar. Bir toplumun, bir yapının en değerli taşı tuzun koktuğu andan sonra, çökmeye başlar. O an, hem o kurumu hem de onu temsil edenleri bir kenara bırakacak kadar büyük bir değişimin habercisidir.
Adaleti savunuyorsanız, önce adil olacaksınız. Eğer emekçinin alın terini savunuyorsanız, önce kendi elinizle emeğe saygı göstereceksiniz. Emekçinin hakkını gasp etmek, adaletin ta kendisine ihanet etmektir. Ve unutmayın ki, halk, gördüğü haksızlığı, duyduğu adaletsizliği asla unutmaz. Gösterilen her ihanet, geleceğin yıkımını hazırlayan birer tohumdur.
Adaletin ve emeğin koruyucusu olmak, sadece sözde kalmaz, hayatın her alanında bu değerleri savunmakla mümkündür. Bir toplumun en değerli parçaları, emeğin kudretine inanan ve adaleti savunan kişilerdir. Fakat bir zaman sonra, bu kişiler, sadece kelimelerle değil, eylemleriyle halkı etkilemeye başlar. Eğer bir kurum, halkın güvenini kaybetmişse, onun inandırıcılığı da kaybolur. Halk, emek ve adaletin yanında yer alanları kalben kabul eder, ama bu kabul, yalnızca gerçek adalet ve emek için savaştığında anlamlıdır.
O yüzden diyoruz ki, ne emekçiye, ne de adaleti savunmaya çalışanlara saygısızlık gösterilemez. Çünkü eğer halktan yana olanlar, halkın haklarını çiğnerse, onlar en büyük darbesiyle karşılaşacaklardır. Bir zaman gelir, o darbe onları yalnız bırakır; alkışlar susar, gözler döner, sahte kahramanlar birer birer kaybolur. Geriye yalnızca bir enkaz kalır, çünkü tuz bir kez koktuğunda, ondan geriye bir şey kalmaz.
Her zaman hatırlanması gereken şey şudur: Adaletin ve emeğin değeri, onu savunanların eylemleriyle ölçülür. Eğer bu değerler savunulmazsa, zamanın devinimi içinde, o kurumlar, o insanlar tarihin karanlık köşelerinde unutulup giderler. Ve bir gün, yalnızca vicdanlarda bir yankı olarak kalır, o köhne yapılar.
Adalet ve emek, bizlere ait bir mirastır. Bu mirası korumak ve yüceltmek, her birimizin görevidir. Bu yolda ilerlerken, bir an olsun şaşmazsanız, ne halk sizi unutur, ne de tarih.
Bu Vatan Bizim, Gidecek Başka Yerimiz Yok
Henüz Başınız Ağrımıyorken Rock Müzik Dinleyin!
Resül Kara yazdı… Karbon alım satımı kılıfındaki yıkım
Aysun Uysal yazdı… Emeklilik artık hayal değil, hayatta kalma mücadelesi!
Resül Kara yazdı… Kendi yasamızla kendimize zincir vuruldu
Resül Kara yazdı… Kooperatifleşme, Türkiye tarım ve hayvancılığının kurtuluş reçetesidir