Bir çocuk, okula aç geliyorsa orada sadece eğitim değil, vicdan da eksiktir.
İlkokul çağındaki çocukların en temel ihtiyacı olan dengeli beslenme bir ailenin yükü değil, bir devletin sorumluluğu olmalıdır.
Sabah kahvaltısını yapamadan okula gelen çocuklar var. Yanında beslenme çantası olmayan, teneffüste arkadaşının yiyeceğine mahcup gözlerle bakan çocuklar… Bu manzara ne eğitime yakışır, ne de çağdaş bir devlete.
Bir öğün sağlıklı yemek bir çocuğun odaklanmasını artırır, gelişimini destekler, başarıya katkı sağlar.
Devletin bu ihtiyacı karşılaması, bir lütuf değil, sosyal adaletin gereğidir.
Çocuklarımız eşit şartlarda başlamalı hayata. Sağlıklı beslenme tüm çocukların hakkı olmalıdır.
Okul, sadece bilgi değil; şefkat, eşitlik ve destek ortamı da olmalı.
Unutmayalım:
Aç kalan çocuk, sadece karnını değil, umudunu da doyuramaz.
Ve biz geleceği aç bırakıyorsak, aslında kendi geleceğimizi tüketiyoruz.
