Ülkemin geldiği duruma üzülmemek, gelecek kaygısı yaşamamak mümkün değil. Eskiden emeklilik hayalleri kurulurdu emekli olsam, ev alırım, araba alırım diye düşünülürdü. Emekli olanlar ev, evi varsa araba alabilirlerdi. Emeklilik dinlenme, rahat etme, huzurla yaşama dönemiydi.
Çalışanlar, emeklilere gıpta ile bakardı. Şimdi neredeyse emeklilere acıyarak bakıyorlar. Aldıkları maaş günümüzde ev kirasına dahi yetmiyor. Bir evde iki emekli olsa bile yaşam standartlarının altında yaşamak durumunda kalınıyor. Mutlaka ikinci bir işte çalışmak zorunda kalınıyor. Çalışmayınca yetişmiyor, çalışınca hayat zorlaşıyor. Bir yerde oturup, bir bardak çay ve simit yemeyi bile düşünür hale geldiler.
Emekli ikramiyeleri ile ev, araba almak şöyle dursun, borçlarını bile kapatamıyorlar. Başka ülkelere bakıldığında ise, emekliler refah içinde yaşıyor gezip eğleniyorlar. Benim güzel ülkemde vatanları için yıllarca çalışıp gençliğini heba etmiş insanlarımız neden yaşayamıyorlar. Bir ülkede yaşlılara değer verilmiyorsa, orada gelişmişlikten söz edilemez. En kısa zamanda bu yanlıştan dönülmesi dileğimdir.
Resül Kara yazdı… Kendi yasamızla kendimize zincir vuruldu
Resül Kara yazdı… Kooperatifleşme, Türkiye tarım ve hayvancılığının kurtuluş reçetesidir
Resül Kara yazdı… İklim kanunu görünmeyen tehlikeler ve Türk ulusuna olası zararları
Resül Kara yazdı… Polis güç ve sorumluluk
Aysun Uysal yazdı… Bir çocuğun hayatına dokunmak
Aysun Uysal yazdı… Bir kantincinin penceresinden